Мінула паўгода, як беларус Міхаіл Жызьнеўскі загінуў у Кіеве на рэвалюцыйным Майдане. Як жывецца сям’і гамельчука, які загінуў за свабоду Украіны, як яна ставіцца да цяперашніх падзеяў на Данбасе?
Маці Міхаіла Ніна Жызьнеўская кажа, што 22 ліпеня яны замовілі ў Навабеліцкай царкве Гомеля памінальную малітву — за Міхаіла і за Сяргея Нігаяна. Армянін і беларус сталі першымі ахвярамі ў барацьбе ўкраінцаў супраць рэжыму Януковіча.
Жызьнеўская: «Бацька з Наташай пайшлі ў царкву і замовілі дзьве паніхіды. Паніхіду па Сярожу Нігаяну адслужылі і па Мішу. Дзьве паніхіды было. Сьвечачкі паставілі. Потым прыйшлі дадому, мы выклікалі таксоўку і паехалі на могілкі да Мішы. Кветкі там паставілі, пасядзелі зь ім там. Людзі зь вёскі прыйшлі. Мы там пастаялі, пагутарылі. Вёска Сьцяг Працы ня можа ніяк супакоіцца, што Мішы няма — яна ж яго ведала змалку. Ён рос там».
Ніна Васільеўна апавяла, што на сабраную ўкраінцамі й беларусамі дапамогу ёй нарэшце ўдалося выкупіць маламерную двухпакаёвую кватэру на вуліцы Севастопальскай, якую сям’я доўгі час наймала:
«Тады, калі Міша загінуў, „Наша Беларусь“ дапамогу зьбірала — я адклала грошы. У траўні ўкраінскі фонд Чарнавецкага дапамог і Прыірпінскі фонд. Сабралі грошы, патэлефанавалі гаспадыні кватэры, дамовіліся. Грошы ўжо ў гаспадыні. Яна ўжо аформіла купчую, яе трэба толькі забраць — і ўсё. Так што мы застаёмся тут. Я ўжо крыху супакоілася, бо гэта ўжо кватэра наша. Гаспадыня ўжо ня скажа: зьбірай рэчы і сыходзь».
Жызьнеўская згадала, што калі Міша быў жывы, абяцаў сам дапамагчы сям’і набыць уласнае жыльлё. Ведаў, што пэнсіі ў бацькоў сьціплыя. Сястра Наташа таксама зарабляе мала. Да таго ж пла́ціць за завочнае навучаньне ва ўнівэрсытэце. Ніна Васільеўна кажа, што Міша за тры тыдні да гібелі тэлефанаваў, абяцаў прыехаць у траўні:
«Міша нам думаў сам кватэру купляць, і ён жа назьбіраў ужо 17 тысяч даляраў. Адкуль я ведаю? Мы зь ім па тэлефоне размаўлялі 31 сьнежня ў 10 гадзін вечара, перад самым Новым годам. Казаў: „Мама, я прыеду ў траўні. Дазьбяру грошай, прыеду і куплю вам кватэру. Я ўжо 17 тысяч назьбіраў“. І калі Міша загінуў, гэтыя яго грошы невядома куды падзеліся. Я здагадваюся, хто іх забраў, здагадваюся. Бог ім судзьдзя, яны атрымаюць сваё».
Жанчына паведаміла, што 1600 даляраў дапамогі і спачуваньні яна атрымала са Злучаных Штатаў Амэрыкі, з Каліфорніі. За гэтыя грошы сям’я мае паставіць на магіле агароджу і помнік.
Спачувалі сям’і, дадае Ніна Васільеўна, дасылалі нешта й арганізацыі з розных краінаў сьвету. Не адрэагавалі толькі на забойства Міхаіла ніякім чынам мясцовыя ўлады.
З апошніх навінаў Жызьнеўская даведалася, што ўкраінскія ўлады зьбіраюцца заснаваць адмысловую ўрадавую ўзнагароду — Ордэн герояў «Нябеснай сотні»:
«Узнагароды мне сына, канечне, не заменяць. Але, думаю, ордэн патрэбны як памяць пра іх».
Маці героя Майдана вельмі непакоіць, што ва ўкраінскім Данбасе сэпаратысты пры падтрымцы Расеі разьвязалі вайну. І нават цывільныя самалёты зьнішчаюць:
«Можна было б неяк мірным шляхам усё вырашыць і не чапаць гэтую Ўкраіну — няхай бы яна сама станавілася на ногі. Відаць, камусьці гэта выгадна, бо грошы вялікія. Калі дазнаюцца дакладна, хто самалёт зьбіў, то трэба іх вылавіць, адвезьці ў лес на дзьве бярозы — і распусьціць напапалам. Тады, можа, іншыя пабаяцца такое рабіць. Іначай яны не баяцца, беспакарана забіваюць людзей. І дзяцей, і дарослых — усіх. Так нельга. Героі Майдану загінулі, каб Украіна была адзіная, цэлая і непадзельная. І Міша гэтага хацеў.
А расейцам: вунь Расея вялікая, няхай у Сыбіры разьдзіраюць, і Магадан, і Чукотку. Няхай там дзеляць на кавалкі і разьдзіраюць».